Wypadek, któremu uległa osoba prowadząca działalność gospodarczą, udając się do miejsca zakwaterowania zapewnionego przez organizatora spotkania biznesowego po zakończeniu biesiady, w czasie której omawiano warunki współpracy, jest wypadkiem przy pracy podczas wykonywania zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej – stwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 28 sierpnia 2013 r., I UK 56/13, Lex 1460966.
To ciekawy wyrok i stanowisko Sądu
(…)nie może budzić wątpliwości, iż uczestnictwo (…) w spotkaniu integracyjnym należało do zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 8 u.u.s.w.p. Do wypadku doszło w drodze powrotnej z ośrodka do miejsca zakwaterowania w pierwszym dniu spotkania handlowego. Serwowanie w trakcie biesiady napoi alkoholowych nie doprowadziło do zerwania związku z pracą. Poszkodowany był w stanie wskazującym na spożycie alkoholu, jednak nie w stanie nietrzeźwości. Spożywanie przezeń alkoholu nie wyłączyło prawa do świadczeń wypadkowych (art. 21 u.u.s.w.p.).
Stanowisko to w pełni zaaprobował Sąd Najwyższy. W uzasadnieniu zwrócono uwagę, że powrotu do miejsca zakwaterowania nie można rozpatrywać w oderwaniu od spotkania handlowo-integracyjnego. W sprawie mamy bowiem do czynienia z ciągiem zdarzeń, które łącznie ujmować należy jako zwykłe czynności związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, objęte ochrona ubezpieczeniową, o której mowa w art. 3 ust. 3 pkt 8 u.u.s.w.p.
Sąd Najwyższy opowiedział się także przeciwko zbyt wąskiemu określaniu zakresu ochrony wypadkowej osób prowadzących działalność gospodarczą. Sprzeciwia się jej podobieństwo konstrukcji art. 3 ust. 3 pkt 8 u.u.s.w.p. z definicją wypadku przy pracy. Pozwala to wysnuć wniosek, że podstawową granicę ochrony wypadkowej wyznacza związek czasowy wypadku z wykonywaniem zwykłych czynności związanych z prowadzeniem działalności pozarolniczej. Czytelne było także dla Sądu Najwyższego dążenie ustawodawcy do ujednolicenia ochrony wypadkowej. Uzasadniało to sięgnięcie do dawniejszych orzeczeń, w których zdarzenia podobne do analizowanego uznawano za wypadek przy pracy (por. wyrok SN z dnia 18 sierpnia 1999 r., II UKN 86/99, OSNAPiUS 2001, nr 1, poz. 20, Lex 39589 dotyczący wypadku pracownicy w czasie imprezy przy ognisku czy wyrok SN z dnia 8 października 1999 r., II UKN 545/98, OSNAPiUS 2001, nr 1, poz. 21, Lex 40207 w sprawie wypadku delegowanego pracownika podczas części rekreacyjnej podróży służbowej).
Najnowsze komentarze