Wina pracownika, nietrzeźwość
Wina pracownika
Tylko wyłączna wina pracownika i to w stopniu rażącego niedbalstwa, pozbawia go świadczeń z tytułu wypadku w drodze z pracy do domu (art. 8 w związku z art. 41 ust. 4 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, Dz. U. z 1983 r. nr 30, poz. 144 ze zm.). (ustawa uchylona)
Wyrok SN z 23 kwietnia 1998 r., II UKN 11/98, OSNAP z 1999 r. nr 7, poz. 253
Niezgłoszenie wypadku
Niedokonanie przez poszkodowanego pracownika niezwłocznego zgłoszenia pracodawcy wypadku (§ 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 kwietnia 1992 r. w sprawie ustalania okoliczności i przyczyn wypadków przy pracy; Dz. U. nr 37, poz. 160) nie uzasadnia odmowy uznania zdarzenia za wypadek przy pracy (art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych; t.j. Dz. U. z 1983 r. nr 30, poz. 144 ze zm.).
Wyrok SN z 6 listopada 1998 r., II UKN 290/98, OSNAP wkł. z 1999 r. nr 7, poz. 5
Niedopuszczenie do pracy nietrzeźwego
Jeżeli pracownik nie został dopuszczony do pracy z powodu wprowadzenia się w stan nietrzeźwości, to droga, jaką on odbywa po opuszczeniu zakładu pracy, nie jest drogą z pracy, w rozumieniu art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz. U. z 1983 r. nr 30, poz. 144). (ustawę uchylono)
Wyrok SN z 4 czerwca 1986 r., II URN 71/86, OSP z 1987 r. nr 7, poz. 157
Szczególne zagrożenie
W zakładach pracy, w których stan nietrzeźwości pracownika, spowodowany użyciem alkoholu, stanowi szczególne zagrożenie dla życia i zdrowia załogi oraz prawidłowości procesu pracy i świadczonych przez ten zakład usług (np. zakłady, w których proces pracy odbywa się w dużych skupiskach pracowniczych, posługujące się urządzeniami wymagającymi wysokiej sprawności, świadcząc usługi komunikacyjne) niezbędne jest takie zorganizowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów bezpieczeństwa pracy, który eliminowałoby skutecznie zagrożenie ze strony nietrzeźwych pracowników. Uchybienie temu obowiązkowi uzasadnia odpowiedzialność uspołecznionego zakładu pracy za szkodę wyrządzoną pracownikowi w następstwie napaści na niego innego pracownika, działającego pod wpływem odurzenia alkoholowego, chyba że naganne zachowanie poszkodowanego – w szczególności w postaci wspólnego spożywania alkoholu ze sprawcą szkody – wyłącza związek przyczynowy jego wypadku z pracą (art. 24 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin). (dekret uchylony)
Wyrok SN z 16 czerwca 1972 r., III PRN 42/72, nie publikowany
Nie można uznać, że pracownik utonął podczas lub w związku z wykonywaniem zwykłych czynności pracowniczych, jeżeli nie został przez przełożonego dopuszczony do pracy, ponieważ był pijany.
Wyrok SN z 3 maja 1982 r., II PR 9/82, OSP z 1983 r. nr 3, poz. 48
Stan nietrzeźwości
Stan nietrzeźwości pracownika nie powoduje zerwania związku z pracą, jeżeli do wypadku dochodzi w sytuacji, w której nie można wykluczyć, że obok tego stanu także inne dolegliwości organizmu spowodowały, że doszło do zdarzenia spowodowanego przyczyną zewnętrzną, w wyniku którego nastąpiła śmierć pracownika.
Wyrok SA w Łodzi z 31 grudnia 1992 r., III APr 51/92, OSA z 1993 r. nr 8, poz. 32
Pogląd, jakoby na przeszkodzie uznania za wypadek przy pracy, stało zerwanie związku przyczynowego z zatrudnieniem wskutek spożycia alkoholu nie jest trafny. Tego rodzaju kryterium, stosowane dawniej w praktyce sądowej, straciło na swojej aktualności. Nietrzeźwość ma tylko znaczenie, że pozbawia pracownika, w myśl art. 8 ustawy wypadkowej z 1975 r. prawa do świadczeń.
Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 1977 r. III PRN 21/77.
Spożycie alkoholu metylowego
Spożycie przez pracownika alkoholu metylowego, które stało się możliwe wskutek niewłaściwego zabezpieczenia (oznakowania) i przechowywania trucizn – w czasie i miejscu wykonywania pracy – w błędnym przekonaniu, iż jest to inny rodzaj alkoholu niestwarzający zagrożenia dla życia człowieka – nie zrywa związku czasowego z pracą i zdarzenie takie winno być uznane za wypadek przy pracy.
Wyrok SA w Łodzi z 27 listopada 1991 r., III APr 52/91, OSA z 1992 r. nr 6, poz. 40
Najnowsze komentarze