Ekwiwalent za środki ochrony indywidualnej niedozwolony

» Posted by on Gru 1, 2014 in Blog o bhp, zus | Możliwość komentowania Ekwiwalent za środki ochrony indywidualnej niedozwolony została wyłączona

Ekwiwalent za środki ochrony indywidualnej niedozwolony

Obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy, obligatoryjnie. Kodeks pracy i art. 207 wskazuje, że pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bhp w zakładzie pracy. Ponadto przy wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

Przepisy nakładają szereg obowiązków na pracodawcę i wymagań jak mają te bezpieczne i higieniczne warunki wyglądać.

Kosztami nie ma obciążać pracowników.

Od jakich świadczeń wynikających z BHP należy opłacić składki ZUS?

Co do zasady wszelkie świadczenia wynikające z przepisów bhp powinien zapewnić przekazując je w naturze, jednak w niektórych przypadkach może wypłacić ekwiwalenty za te świadczenia.  W przypadku omawianym poniżej takiej możliwości nie ma. Będą bez naliczenia składek ZUS.

Środki Ochrony Indywidualnej

Przepisy prawne określające zasady doboru i stosowania środków ochrony indywidualnej zostały określone w:

  • Kodeksie Pracy;
  • Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26.09.1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy z póz. zmianami

Według ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy pracodawca jest obowiązany:

  • zapewnić organizację pracy i stanowisk pracy w sposób zabezpieczający pracowników przed zagrożeniami wypadkowymi oraz oddziaływaniem czynników szkodliwych dla zdrowia i uciążliwości,
  • zapewnić likwidację zagrożeń dla zdrowia i życia pracowników głównie przez stosowanie technologii, urządzeń, materiałów i substancji nie powodujących takich zagrożeń

Zgodnie z obowiązującymi postanowieniami Kodeksu Pracy, pracodawca ma obowiązek zapewnić pracownikom bezpieczeństwo i ochronę ich zdrowia w każdym aspekcie związanym z pracą. 

Pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami.

Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach.

Środki ochrony indywidualnej używane powinny być do czasu utraty ich cech ochronnych. Jeżeli środki ochrony indywidualnej utraciły swoją funkcję ochronną, ponieważ  uległy zniszczeniu lub upłynął termin ich przydatności do użycia, pracodawca zobowiązany jest niezwłocznie wyposażyć pracowników w środki spełniające tę funkcję.

Pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej i przewidywane okresy ich użytkowania po uprzedniej konsultacji z pracownikami. Zasady dotyczące zasad wyposażania pracowników w środki ochrony indywidualnej, powinny zostać określone w regulaminie pracy lub w innym akcie wewnątrzzakładowym.

Środki ochrony indywidualnej pod względem konstrukcji oraz ich ogólnego przeznaczenia można podzielić na  grupy:

odzież ochronna (np. ochraniacze brzucha, klatki piersiowej)

środki ochrony kończyn (ochraniacze stóp, obuwie ochronne, ochraniacze kolan, dłoni),

głowy (hełmy),

twarzy i oczu, (m.in. okulary ochronne, przyłbice),

słuchu (nauszniki, wkładki przeciwhałasowe itp.),

układu oddechowego,

izolujące cały organizm, (np. kombinezony gazoszczelne)

środki chroniące przed upadkiem z wysokości

Obuwie które ma cechy ochronne jest Środkiem Ochron Indywidualnych. Nie jest obuwiem roboczym.

oznaczenie obuwia

Pracownik jest zobowiązany do stosowania środków ochrony indywidualnej, dostarczonych przez pracodawcę. 

Podstawy wymiaru składek nie stanowią następujące przychody: wartość świadczeń rzeczowych wynikających z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy oraz ekwiwalenty za te świadczenia wypłacane zgodnie z przepisami wydanymi przez Radę Ministrów lub właściwego ministra, a także ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, używanie odzieży i obuwia własnego zamiast roboczego oraz wartość otrzymanych przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18.12.1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe

M_RP

468 ad